W XVI w., w okresie szczytowego rozwoju imperium osmańskiego, Sulejman Wspaniały zamierzał uczynić ze Stambułu wierne odzwierciedlenie swojej potęgi, wyraz triumfu islamu nad chrześcijaństwem. WzniĂłsł najwspanialsze na świecie osmańskie meczety. Turcy, Grecy, Ormianie i Żydzi żyli tam zgodnie dzięki autorytetowi władzy, ktĂłra wszystkim potrafiła narzucić poszanowanie osĂłb i praw. Cechy zapewniały mieszkańcom dobrobyt, a wspĂłlnoty religijne pozwalały im żyć wiarą, kultywować tradycje i korzystać z przywilejĂłw. Stambuł był miastem fascynującym, ktĂłre zachodni podrĂłżnicy z entuzjazmem opiewali w swoich tekstach i chwalili na rĂłwni z najpiękniejszymi miastami Europy.